Tuesday, June 12, 2012

တိုးတိတ္မွတ္တမ္း....


ကို.. မစဥ္းစားမိဘူးလားကြယ္
ကိုနဲ႔ တစ္ရက္ေလး ဖုန္းမေျပာရရင္ေတာင္မွ
ေနလို႔မတတ္တာ…
၀မ္းနည္းထိခိုက္လြယ္တဲ့..
ကၽြန္မေလ.. ကိုနဲ႔သာ တစ္သက္လံုးေ၀းရမယ္ဆိုရင္
ဘယ္လိုမ်ားေနရစ္ခဲ့ရမလဲဆိုတာ…
နဲနဲေလးေတာ့ ငဲ့ၾကည့္ေပးသင့္ပါတယ္ ကို…
ဒါေပမယ့္ေလ…ကၽြန္မရဲ႕ဘ၀မွာ…
ကၽြန္မေၾကာင့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ စိတ္မထိခိုက္.. စိတ္မရႈတ္ေစခ်င္တာ
ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္ရတဲ့…ကို.. စိတ္ညစ္.. စိတ္ရႈတ္ရတယ္ဆိုေတာ့
ကၽြန္မ ဘယ္လိုႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားၾကည့္ရမလဲ…
ကၽြန္မနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနမွ အဆင္ေျပ ေနေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ေလ…
ကၽြန္မဘက္က ဘာပဲ ေပးဆပ္ရ ေပးဆပ္ရ....
ေခ်ာင္တေခ်ာင္မွာ…က်ိတ္ပီးငိုေနရ ေနရ..... ကၽြန္မေနပါမယ္…
အဓိက ကို႔ကို စိတ္မရႈတ္ေထြးေစခ်င္လို႔ပါ….
ကၽြန္မရဲ႕ အခ်စ္ကေပးဆပ္ျခင္းလို႕ ခံယူထားရင္ အရာရာက ျပီးျပည့္စံုသေလာက္ပါပဲ....
ကၽြန္မခ်စ္တာက ကို တေယာက္ထဲျဖစ္ေနသလို
ကို႕ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး..
ကၽြန္မရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ လွပခဲ့တဲ့အတြက္
ကၽြန္မ..ကို႔ကို အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနမွာပါကို….
ကၽြန္မအတြက္ ကေတာ့ ကိုကၽြန္မကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာနဲ႔တင္ လံုေလာက္ေနပါျပီ.....
ဘာဆိုဘာမွ တကယ္ကိုထပ္မလုိေတာ့ပါဘူး...တကယ္ပါ...
ကိုစိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ပဲ အခ်ိန္တိုင္း
ေတာင္းဆုျပဳေနမိပါတယ္…ကို…

No comments: